เวลากับการสร้างบารมี

เดินไปสู่....วัน “สุข”
ตอนที่ ๒ เวลากับการสร้างบารมี (๑๒ เมษายน ๒๕๕๙  ๑๒.๐๐ น.)
             วันนี้เป็นวันครบรอบ  ๗ ปี ของการบวช (๑๑ เมษายน ๒๕๕๓)  ๒,๑๙๒    วัน  ที่ได้มีโอกาสได้มาอยู่ภายใต้ร่มเงาแห่งผ้ากาสาวพัสตร์  เมื่อถึงวันนี้ของทุกปี จะพยายามถามและย้อนมองตัวเองอยู่ตลอด ว่าแต่ละปีที่ผ่านไป เราได้สร้างบารมีคุ้มค่ากับวันเวลาที่เสียไปหรือไม่
           มีคนเคยกล่าวว่า “ เวลาเพียงเล็กน้อย สามารถเปลี่ยนเป็นเงินได้มากมายมหาศาล  แต่เงินมหาศาล ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นเวลาได้แม้เพียงเล็กน้อย ” อันนี้คงไม่มีใครปฏิเสธได้ ทำให้รู้ว่า  ควรที่จะใช้เวลาที่มีอยู่อย่างจำกัดนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์อันสูงสุด  ยิ่งถ้าเราได้เข้ามาอยู่เส้นทางการสร้างบารมีแล้วด้วย เรายิ่งต้องทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจ  กำลังสติปัญญาและความสามารถที่เรามีอยู่อย่างจำกัดนี้ เป็นไปเพื่อประโยชน์ทั้งหลาย ทั้งประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน
         ดังนั้นเราจึงไม่สมควรเป็นอย่างยิ่งที่จะให้สิ่งใดมาเป็นอุปสรรค ขัดขวางหนทางการสร้างบารมีนี้  จงหมั่นมองที่เป้าหมาย อย่างมองข้างทาง แล้วจงบอกกับตัวเองว่า  เราทำได้  และทำได้ดีที่สุดด้วย 
         วัดของเราอยู่ในช่วงก่อร่างสร้างตัว  หรือเรียกว่า ยุคบุกเบิกก็ว่าได้  ไม่ง่ายหรอกที่จะทำให้มันสำเร็จ  แต่หลวงพี่ว่าก็ไม่เกินความสามารถของพวกเราทุกคน ขอแค่ “ว่าอย่างไรว่าตามกัน”  ทุ่มเทกำลังสติปัญญาความสามารถ ในทุก ๆ งานบุญที่ตนได้รับมอบหมาย อย่าสักแต่ว่าทำให้ผ่าน ๆ เพราะนั้นเป็นทางมาแห่งบุญของพวกเรา เราทำพอผ่าน ๆ บุญที่ได้ก็มาแบบผ่าน ๆ  ตรงกันข้ามกับคนที่เอาจริง ทำจริง ทุ่มเทจริง  บุญก็ส่งผลจริง  ที่สำคัญ
.................ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีใครเห็นคุณงามความดีของเรา  แต่ให้กลัวว่าเราน่ะ  มีคุณงามความดีให้คนอื่นเขาเห็นยัง.....................เจริญพร
พระนุกูล ธีรวโร