เดินไปสู่....วัน “สุข”
ตอนที่ ๒ เวลากับการสร้างบารมี (๑๒ เมษายน ๒๕๕๙ ๑๒.๐๐
น.)
วันนี้เป็นวันครบรอบ ๗ ปี ของการบวช (๑๑ เมษายน ๒๕๕๓) ๒,๑๙๒
วัน ที่ได้มีโอกาสได้มาอยู่ภายใต้ร่มเงาแห่งผ้ากาสาวพัสตร์
เมื่อถึงวันนี้ของทุกปี จะพยายามถามและย้อนมองตัวเองอยู่ตลอด
ว่าแต่ละปีที่ผ่านไป เราได้สร้างบารมีคุ้มค่ากับวันเวลาที่เสียไปหรือไม่
มีคนเคยกล่าวว่า “
เวลาเพียงเล็กน้อย สามารถเปลี่ยนเป็นเงินได้มากมายมหาศาล แต่เงินมหาศาล
ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นเวลาได้แม้เพียงเล็กน้อย ” อันนี้คงไม่มีใครปฏิเสธได้ ทำให้รู้ว่า ควรที่จะใช้เวลาที่มีอยู่อย่างจำกัดนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์อันสูงสุด
ยิ่งถ้าเราได้เข้ามาอยู่เส้นทางการสร้างบารมีแล้วด้วย
เรายิ่งต้องทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจ
กำลังสติปัญญาและความสามารถที่เรามีอยู่อย่างจำกัดนี้ เป็นไปเพื่อประโยชน์ทั้งหลาย
ทั้งประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน
ดังนั้นเราจึงไม่สมควรเป็นอย่างยิ่งที่จะให้สิ่งใดมาเป็นอุปสรรค
ขัดขวางหนทางการสร้างบารมีนี้
จงหมั่นมองที่เป้าหมาย อย่างมองข้างทาง แล้วจงบอกกับตัวเองว่า เราทำได้
และทำได้ดีที่สุดด้วย
วัดของเราอยู่ในช่วงก่อร่างสร้างตัว
หรือเรียกว่า ยุคบุกเบิกก็ว่าได้
ไม่ง่ายหรอกที่จะทำให้มันสำเร็จ
แต่หลวงพี่ว่าก็ไม่เกินความสามารถของพวกเราทุกคน ขอแค่ “ว่าอย่างไรว่าตามกัน” ทุ่มเทกำลังสติปัญญาความสามารถ ในทุก ๆ
งานบุญที่ตนได้รับมอบหมาย อย่าสักแต่ว่าทำให้ผ่าน ๆ
เพราะนั้นเป็นทางมาแห่งบุญของพวกเรา เราทำพอผ่าน ๆ บุญที่ได้ก็มาแบบผ่าน ๆ ตรงกันข้ามกับคนที่เอาจริง ทำจริง ทุ่มเทจริง บุญก็ส่งผลจริง ที่สำคัญ
.................ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีใครเห็นคุณงามความดีของเรา แต่ให้กลัวว่าเราน่ะ
มีคุณงามความดีให้คนอื่นเขาเห็นยัง.....................เจริญพร
พระนุกูล ธีรวโร